ไม่มีใครได้อะไรมาง่ายๆหรอก
ช่วงนี้แฟนผมติดซีรี่ย์ใน Netflix
เรื่อง Shadow hunters: The Mortal Instruments สงครามนักล่าเงา
เราก็เลยถือโอกาสใช้เวลาร่วมกันด้วยการดูไปด้วยกัน
อาวุธหลักๆของกลุ่มตัวเอกของเรื่องคือ อักษรรูน
เป็นอักษรที่แสดงถึงสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเวทมนตร์โบราณ
และแต่ละคนก็ต้องฝึกฝนอย่างหนัก
เพื่อให้ได้อักษรรูนแต่ละตัว มาเป็นเหมือนรอยสักที่ตัว
เพื่อเพิ่มความสามารถในแต่ละด้าน
และจะมีทั้งตัวที่พอได้มาแล้วก็จะเป็นรอยสักติดตัวตลอดไป
กับบางตัวที่ใช้แล้วรอยสักก็จะหายไป คือใช้ได้ไม่กี่ครั้ง
ย้อนกลับไปตอนเรียนโค้ชชิ่งใหม่ๆ
มีวันนึงที่ต้องเรียนเป็นภาษาอังกฤษ และมันทำให้เรารู้ว่า
พี่ๆร่วมชั้นเรียนนั้นเก่งภาษาอังกฤษกันขนาดไหน
ส่วนเรานั้นไม่ได้เรื่องเลยแม้แต่น้อย
และวันนั้นเราก็ถามพี่สาวคนนึงไปว่า
ทำยังไงผมจะเก่งภาษาอังกฤษเหมือนพี่ๆบ้าง
คำตอบวันนั้น ทำให้ผมจำมาจนวันนี้
และแน่นอน มันไม่ใช่แค่กับภาษาอังกฤษ
แต่มันใช้กับทุกอย่างในชีวิต
"ไม่มีใครได้มันมาง่ายๆหรอก ทุกคนก็ต้องผ่านการพยายามมาทั้งนั้น"
เปรียบเทียบกัน ผมคงต้องการอักษรรูน เพื่อให้เก่งภาษา
แต่ไม่ต้องการที่จะฝึกฝนอย่างหนักหน่วงสินะ
หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็ง่ายขึ้นในชีวิต
อยากได้อักษรรูนตัวไหน ผมก็ฝึกซ้อม ทุ่มเท พยายาม
จนตอนนี้ก็มีอักษรรูนเป็นของตัวเองอยู่บ้างหยิบมือนึง
วันก่อนมีน้องคนนึงบอกว่า
พี่เอกมีจังหวะในการพูดคุยกับคน จังหวะในการเข้าสังคมดี
และมีวิธีทำให้คนผ่อนคลายและอยากเล่าเรื่องของตัวเองให้พี่ฟัง
พี่ทำยังไง (ถึงได้มีอักษรรูนตัวนี้) ต้องฝึกฝนหรือเปล่าครับ หรือมันเป็นธรรมชาติ
ขออนุญาตตอบด้วยประโยคนี้นะครับ
"ไม่มีใครได้มันมาง่ายๆหรอก ทุกคนก็ต้องผ่านการพยายามมาทั้งนั้น"
#หนังสนุกนะครับเผื่อใครอยากดู
